Ik werk de eerste avonddienst op m’n nieuwe werkplek. Alle nieuwe indrukken, de informatie die ik moet onthouden, de onrust van de bewoners; ik moet eerlijk bekennen dat ik het best pittig vindt. Wanner ik terugkom in de huiskamer, staat de muziek hard aan en, in het midden van de zithoek, staat een collega te zingen en te dansen. Help! Nog meer onrust!
Auteur: Berend
Pas op je hoofd
Samen met mevrouw wandel ik door de gangen van het gebouw. Wat er dan gebeurd, zo wonderlijk. Met een duidelijke en zelfverzekerde stem, een stem die ik nog nooit eerder heb gehoord, zegt ze plotseling; “Pas op je hoofd, bukken.”
Fijne collega
De avond zit er bijna op. Na een aantal gezellige activiteiten, met ter afsluiting een glaasje advocaat met slagroom, is het voor de bewoners tijd om naar bed te gaan.
Een boel kaarsjes
Hij is enorm, de verjaardagstaart met daarbovenop 88 kaarsjes; een kaarsje per levensjaar. We vieren de verjaardag van oma. Wie helpt haar de kaarsjes uitblazen?
Vliegen
“Gaan we straks echt vliegen,” vraagt ze angstig. Hoe een grapje voor paniek kan zorgen.
Nachtdienst
Wat is dat nou, denk ik geschrokken. Probeert er nu iemand in te breken in een verzorgingshuis?
Aardigste van allemaal!
Samen met meneer loop ik door de gang. Plots blijft hij staan en kijkt mij aan. Wat hij dan zegt, is hartverwarmend!
Nog één keer
Met een weemoedig gevoel volgt hij al jaren noodgedwongen de Tour thuis op de tv. De wens om de Tour nog één keer in het echt bij te wonen werd elk jaar sterker. Door de afnemende gezondheid van meneer is dit waarschijnlijk de laatste kans om erheen te gaan. Zal het hem lukken?