Broeder Berend

Claudia is laat vandaag. Normaal gesproken zit ze rond deze tijd allang in de gezamenlijke huiskamer te ontbijten. Net wanneer ik wil kijken waar ze blijft, komt ze de huiskamer binnen geschuifeld. Toch moet ik twee keer kijken wanneer ze binnenkomt … wat ziet ze er gek uit! Ze zit onder de zwarte vlekken. Haar beide handen zijn zwart, bij haar neus zitten zwarte vegen. En ook haar kleding zit onder de zwarte vlekken. Wat is er toch gebeurd?

Inmiddels is mijn boek bijna drie jaar uit. Wanneer komt het moment waarop je kan zeggen “Het is mooi geweest”? Nu ik al twee jaar in de gehandicaptenzorg werk, wordt het tijd om de ouderenzorg af te sluiten.

Vrijdag 12 mei, op de Dag van de Verpleging, bestaat mijn boek alweer twee jaar; dat moet gevierd worden!

Feike wil vandaag op reis. Naar Zwolle, of liever zelfs naar Frankrijk. Helaas kan dat niet zomaar… ik moet aan het werk, Feike heeft dagbesteding. Jammer zeg, of komt er toch nog een verrassing?

Wat te doen met de oude skelter van Ronald … anderen blij maken natuurlijk!

Ik voelde me zo machteloos en gefrustreerd, maar ook boos op mezelf omdat het me niet lukte om een verandering in gang te zetten. Ook in het verpleeghuis zouden de maaltijden fijne welzijnsmomenten moeten zijn.

Samen met Tessa ga ik op pad om nieuwe meubels uit te zoeken. In eerste instantie lijkt het een moeilijke opdracht te zijn, toch wordt al snel duidelijk welke stoel het gaat worden. Lees en geniet mee!

In de huiskamer komt meneer naar mij toe en vraagt om een glas melk …

Het laatste verhaal van deze reeks over Hilde. Hilde woont op een woongroep voor mensen met dementie. Dagelijks wordt ze geconfronteerd met het lot wat haar te wachten staat; een leven met vergevorderde dementie. Echter wil ze het absoluut niet zover laten komen, daarom is ze bezig met een traject voor euthanasie.

Het derde verhaal over Hilde. Hilde zit in een traject voor euthanasie. Het moment dat ze uit het leven gaat stappen komt steeds dichterbij…

Het tweede verhaal over Hilde. Hilde zit in een traject voor euthanasie. Samen met de mensen om haar heen probeert ze te genieten van de laatste maanden van haar leven.

Het eerste verhaal over Hilde. Hilde heeft dementie, dit vindt ze verschrikkelijk. Door haar medebewoners wordt ze dag-in-dag-uit geconfronteerd met het lot wat haar te wachten staat.

Ik moet je iets vertellen… ik werk niet meer in de ouderenzorg. Hoe dat zo komt? Omdat ik mijn gevoel heb gevolgd. Toch betekent dat niet dat ik daardoor geen verhalen meer zal schrijven over het werken in de zorg.

Het zijn steeds weer de sokken die mysterieus lijken te verdwijnen. Hoe kan dat toch? Ik schreef er maar een gedicht over…

Ik ben druk bezig in de voortuin, wanneer ik een vreemd geluid hoor. Het geluid komt van een man die achter de rollator door de straat loopt, een niet pluis gevoel bekruipt mij.

Wat heb ik een fantastische jaarwisseling gehad! Wat was het een feestje om te mogen werken. Inclusief vuurwerk, champagne en aftelmoment; wij zaten oudjaarsavond al rond acht uur in het nieuwe jaar.

2021 stond voor mij in het teken van mijn boek. Wat was het een fantastisch avontuur. In deze blog lees je hoe mijn boek tot stand is gekomen.

De altijd nieuwsgierige Trudy is altijd aan het verkennen. Totdat ze valt en haar heup breekt … een lastige periode volgt.

Ik zit bij Hinnie aan tafel. Ze wil graag weten waar ze is geboren, dat is ze zelf helaas vergeten. Samen gaan we op zoek naar het antwoord.

Ik zit te lunchen in het restaurant, wanneer mijn telefoon gaat. Lichtelijk in paniek vertelt mijn collega dat er een slang door de tuin van de afdeling kruipt!