Blog gehandicaptenzorg
Al tijdens het ontbijt heeft Feike wilde plannen; hij wil vandaag graag op reis! Als eerste stelt hij voor om samen naar Zwolle te rijden, zodat we bij iemand op bezoek kunnen gaan. Wanneer ik zeg dat ik ook wel graag op reis zou willen, bijvoorbeeld naar de Franse Alpen, maar dat dat niet zomaar kan, wil hij ook wel met me mee naar Frankrijk. Het liefst dan met de trein, want dat is nog leuker. Alleen al bij de gedachte eraan, begint Feike te stralen.
Toch blijft het bij wilde plannen; ik ben vandaag zeker tot aan het middaguur nog hartstikke druk met m’n werk en Feike gaat over een half uurtje naar de dagbesteding. Ach, daar gaat hij vast ook allemaal leuke dingen doen.
Om twaalf uur ben ik vrij en ik ga naar huis om te lunchen. Wanneer ik na de lunch mijn e-mail bekijk, zie ik een nieuwe mail met een bestelling van maar liefst driehonderd boeken! Een zorgorganisatie* wil deze boeken gebruiken als geschenk voor de medewerkers op de ‘Dag van de Verpleging’, dat is op 12 mei. Het verzenden van zoveel boeken is aardig prijzig, dus breng ik ze liever langs. En na wat heen en weer mailen krijg ik de bevestiging dat ik ze gelijk mag komen brengen (dat kwam mij wel goed uit). Toch heb ik niet zoveel zin om ruim een uur heen en een uur terug in mijn eentje te moeten rijden, dus ik vraag of mijn dochter zin heeft om mee te gaan; kunnen we er gelijk een mooie strandwandeling aan vastknopen, want de zee is daar vlakbij. Helaas heeft ze het veel te druk… wat jammer!
Dan moet ik opeens aan Feike denken, hij zal het ongetwijfeld fantastisch vinden om toch nog op reis te kunnen! Ik bel naar het werk en leg de situatie voor aan mijn collega; ook zij is gelijk enthousiast. Ik ga mijn auto volladen en zij gaat Feike op de hoogte stellen. Wat zal hij blij zijn! En inderdaad; wanneer ik op het werk aankom, straalt Feike van oor tot oor. Snel maken we ons klaar en stappen in de auto om de boeken te gaan bezorgen.
De eerste twintig minuten heeft Feike nodig om deze verrassing te verwerken. Keer op keer vertelt hij uitvoerig hoe mijn collega hem van de dagbesteding ophaalde en hem vertelde dat hij met mij op reis zou gaan. “Och, jongens toch”, verzucht hij nog eens en kijkt me glunderend aan.
Onze reis gaat voorspoedig en al snel zijn we op de plaats van bestemming aangekomen, tijd om de boeken uit te gaan laden. We melden ons bij de receptie en krijgen een kar mee om de dozen op te kunnen zetten. Terug bij de balie vertelt Feike nogmaals het verhaal van mijn collega die hem ophaalt van de dagbesteding. Gelukkig neemt de baliemedewerkster de tijd voor Feike en ze luistert aandachtig. Wanneer Feike het verhaal voor een tweede keer wil vertellen, onderbreek ik hem en vraag haar waar we het beste heen kunnen gaan om nog even een kijkje te kunnen nemen op het strand.
Na de nodige instructies en vijf minuten rijden later (waarbij we steeds hoopten na de volgende heuvel de zee te kunnen zien, maar er toch weer een extra duin tussen bleek te zitten), komen we aan het einde van de weg bij een parkeerplaats aan. Ik help Feike in de rolstoel en zo klimmen we samen de laatste duin omhoog. Onder de indruk staren we over het strand en de zee. Tja, voor iemand die bijna nooit bij de zee komt, is het een prachtig uitzicht. Genieten dus! De wind giert ons om de oren, we moeten schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Een tijdlang turen we in de verte, toch wordt het tijd om weer verder te gaan. Terug naar het dorp, om nog even een patatje te eten!
Ook bij de snackbar vertelt Feike het verhaal van mijn collega die hem ophaalt van de dagbesteding. Haha, wat is het toch ook een lieverd. Maar dan moeten we toch echt terug naar huis. Ook de terugweg is wederom genieten, al is Feike dan een stuk rustiger omdat hij inmiddels ontzettend moe is.
Wanneer we terug op de woongroep zijn, kijkt Feike me dankbaar aan. “Berend, heel erg bedankt dat ik met je mee mocht, ik vond het echt een hele mooie reis!”.
Ik geef hem een knuffel; “Jij ook bedankt, Feike, ik vond het echt ontzettend gezellig met je!”
Wat heb ik toch een dankbaar werk. Wat mooi dat ik Feike op deze manier zo’n prachtige dag heb kunnen geven. Kom maar door met de bestellingen, Feike en ik komen ze graag bij jullie bezorgen!
12 mei is het weer de Dag van de Verpleging. Ben jij nog op zoek naar een leuk en betaalbaar geschenk voor medewerkers in de zorg? Stuur me een bericht of mail naar info@broederberend.nl. De boeken kunnen met een hele aantrekkelijke korting geleverd worden.
* Om niet teveel te verklappen, vertel ik lekker niet welke zorgorganisatie dit was…