Voorzichtig kijk ik bij Gerda om de deur om te zien of ze al wakker is en zin heeft om op te staan. Gerda is een dame op leeftijd en heeft dementie.

“Ah, goedemorgen!”, roept ze zodra ze me ziet.
“Goedemorgen, je bent wakker!”, zeg ik en doe de gordijnen een stukje open.
“Fijn dat je er bent”, zegt Gerda. “Ik heb alles al klaarliggen.”
“Wat heb je klaarliggen?”, informeer ik.
“De spullen voor de operatie natuurlijk.”
“Huh, welke operatie? Wat bedoel je?”, vraag ik verbaasd.
“Ik moet toch geopereerd worden?”
“Hoe kom je daar zo bij?”
“Ik ben hier toch in het ziekenhuis?”, vraagt ze vertwijfeld.
“Haha, nee hoor, je bent hier in een verzorgingshuis.”
“Hoef ik dan niet geopereerd te worden?”
“Nee hoor, dat is niet nodig… je lichaam is helemaal in orde!”
“Oooohh, gelukkig!”, zegt ze en slaakt een zucht van verlichting.
“Kom, zullen we gaan wassen en aankleden?”, stel ik voor.
“Een goed idee!”, zegt mevrouw en steekt haar benen uit bed.