Lieve volgers, ik moet jullie iets vertellen. Of eigenlijk … bijna twee maanden geleden al, maar ik wist niet zo goed hoe en wanneer ik dit het beste met jullie kon delen. Maar goed; van uitstel komt afstel, dus … vooruit dan maar: Ik werk niet meer in de ouderenzorg!

Zucht.. het voelt gek om dat te schrijven. Want ik hoor jullie denken; in mijn boek was ik vol lof over het werken in de ouderenzorg. Ik beschreef hoe bijzonder mooi en uniek ik dat vond, hoeveel ik genoot van het contact met de mensen waar ik voor zorgde. Waarom werk ik er dan niet meer? Omdat ik mijn gevoel wilde volgen.

Toen ik in 2018 in de ouderenzorg kwam te werken, ging daar een grote zoektocht aan vooraf. Ik merkte destijds aan alles dat ik – na jaren in de handel – graag weer in de zorg wilde werken. Maar wat ik precies wilde doen … ik had geen idee. En om daarachter te komen ging ik als vrijwilliger aan de slag in de ouderenzorg én in de gehandicaptenzorg. Vanaf het allereerste moment genoot ik daar zo van, het was de bevestiging dat ik met het werken in de zorg goed zou zitten.

En na ruim een half jaar zoeken koos ik in 2018 uiteindelijk voor de ouderenzorg en kreeg ik de kans om de opleiding voor verzorgende IG te volgen. Zoals jullie in mijn boek kunnen lezen was dat voor mij zo’n geweldige ervaring en bleek het dé schot in de roos te zijn. Ik had eindelijk een werkplek gevonden die echt bij me paste en waar ik ook nog heel goed in bleek te zijn, waar ik gelukkig zou kunnen worden.

Toch bleef ik al die tijd nieuwsgierig naar die andere kant van de zorg. Want wat als ik niet voor de ouderenzorg, maar voor de gehandicaptenzorg (GHZ) had gekozen? Want ook daar had ik als vrijwilliger ontzettend genoten. Toen een paar maand geleden de mogelijkheid voorbij kwam, besloot ik om het maar gewoon te gaan ervaren. Na een uitgebreide sollicitatieprocedure, waarbij zelfs een van de zorgvragers/bewoners in de sollicitatiecommissie zat (hoe tof is dat?!), werd ik aangenomen.

Vandaar dat ik sinds anderhalve maand als begeleider op een woongroep voor mensen met een visuele en verstandelijke beperking werk. De eerste twee dagen vond ik erg zwaar, ik twijfelde of het wel de juiste keuze was geweest. Toch kan ik inmiddels met zekerheid zeggen dat het dat wel was. Of ik definitief de overstap heb gemaakt van de ouderenzorg naar de GHZ? Ik heb geen idee. Wel heb ik gemerkt dat mijn ervaringen over en weer goed van pas zullen komen. Want in de GHZ worden de zorgvragers steeds ouder, dan is het fijn om iemand met ervaring in de ouderenzorg te hebben.
En andersom… jeetje… wat heeft het me aangenaam verrast om te zien op welke manier welzijn, waardigheid en autonomie onderdeel van het zorgproces zijn in de GHZ. De dingen die ik de ouderenzorg zo heb gemist, staan nu opeens op de voorgrond. Ik ben zo benieuwd naar alle nieuwe inzichten die het me zal geven en die me in de toekomst van pas zullen komen. En wie weet kan ik er straks misschien zelfs wel een boek over schrijven.

Afsluitend; ik wil jullie uitnodigen om me vooral te blijven volgen en zo mijn verhalen te blijven lezen. De komende tijd zal ik waarschijnlijk zowel verhalen over de ouderenzorg als over de gehandicaptenzorg plaatsen. Ik heb nog zoveel verhalen in mijn hoofd, op kladblaadjes en op andere plekken staan die ik nog graag af wil schrijven, waarvan ik hoop dat ik ze op papier ga krijgen. En daarnaast heb ik al zoveel nieuwe bijzondere momenten beleefd.

Wordt vervolgt dus…

Zorgzame groet,

Berend