Het zal je niet verbazen dat het hoogtepunt van 2021 voor mij de lancering van mijn boek was. Onvoorstelbaar hoe dat is gegaan! Wat begon met wat losse verhalen en een wild plan, heeft geresulteerd in een eigen boek! Ik ben zo dankbaar dat het, ondanks alle tegenslagen, onzekerheden en uitdagingen die op mijn pad kwamen, uiteindelijk echt is gelukt.
Ruim een jaar geleden was ik nog wanhopig op zoek naar een uitgeverij. Dankzij fantastische hulp van onder andere Natasja en Eveline, was het manuscript destijds helemaal uitgeverij-waardig. Daar ging veel aan vooraf trouwens. Zoals je in mijn boek kunt lezen, ben ik in 2018 begonnen met het schrijven van verhalen/blogs over mijn ervaringen als leerling in de ouderenzorg. Gaandeweg kreeg ik de smaak te pakken en werd mijn verzameling verhalen steeds groter. Door feedback van anderen ontstond het idee om deze verhalen te bundelen tot een boek. Ik had echter geen idee hoe dat eigenlijk moest; een boek publiceren. Ik zocht op internet en deed rondvraag bij mijn netwerk. Het werd steeds duidelijker welke stappen gezet moesten worden, dus ging ik maar gewoon aan de slag.
Het was een heftige periode, zo aan het begin van de coronapandemie. Door de eerste lockdown was het werken in de ouderenzorg en het afronden van een opleiding destijds al een hele uitdaging, laat staan om daarnaast nog een boek te schrijven. Gelukkig had ik nog steeds veel steun aan Natasja. Alles wat ik had geschreven stuurde ik eerst naar haar, om vervolgens de verhalen aan de hand van haar feedback te kunnen verbeteren.
Toen ik aan het begin van de zomer van 2020 mijn opleiding had afgerond, kon ik me richten op mijn boek. Ik maakte een nieuw Wordbestand aan en gaf die de titel ‘Boek Broeder Berend’. Daarin plaatste ik alle geschikte verhalen onder elkaar. Langzaamaan werden alle losse verhalen … één geheel; een verhaal over mijn zoektocht als leerling in de ouderenzorg. Wat volgde waren vele e-mailtjes naar Natasja en niet veel later ook naar Eveline, ook zo’n taalkunstenaar. Beide dames voorzagen me van feedback, hielpen om het boek vorm te geven. Na ontzettend veel lezen, aanpassingen doorvoeren, wachten en hulp van andere proeflezers ontstond er een bestand dat manuscriptwaardig was. Het werd tijd om op zoek te gaan naar een uitgeverij!
Op zoek naar een uitgeverij
Maar wie kon me helpen om er een boek van te maken? Dat bleek niet zo gemakkelijk te zijn. Na een halfjaar tevergeefs te hebben gezocht, menig uitgeverij te hebben benaderd, had ik de hoop eigenlijk al opgegeven. Dus ging ik kijken naar andere mogelijkheden en zo kwam ik in april in contact met Freddie van BoekenGilde; een bedrijf dat ondersteuning biedt bij het uitgeven in eigen beheer. Het werd al snel duidelijk dat er zeker mogelijkheden waren voor mijn boek, alleen was de vraag of ik het aandurfde om zelf het financiële risico te nemen. Want ik moest minimaal driehonderd boeken laten drukken en verkopen, om het geld wat ik er zelf in moest investeren terug te verdienen. Ik vroeg me af of dat ooit zou lukken. Ach, durf te dromen en volg je hart! Mijn hele avontuur in de zorg is begonnen door het volgen van mijn hart, waarom zou ik dat nu niet weer doen? Het zou in ieder geval een prachtige ervaring opleveren.
Dus ging ik de samenwerking met BoekenGilde aan en stuurde ik het manuscript naar ze toe. Het was een drukke tijd, waarin veel (beginnende) schrijvers een boek wilden uitgeven. Ik moest dan ook wachten totdat ze met mijn manuscript bezig konden, ik moest geduld hebben! Ondertussen onderzocht ik wat er allemaal gedaan moest worden wanneer je een boek in eigen beheer uitgeeft. Ik ontdekte dat ik hiervoor het beste een eigen bedrijfje voor kon beginnen, dus ging ik naar de Kamer van Koophandel om me in te schrijven als zelfstandig ondernemer. Een website, zakelijke bankrekening, verzend- en promotiematerialen; steeds weer kwamen er nieuwe taken bij waar ik geen idee van had toen ik aan dit avontuur begon!
Eind april kwam het moment dat Sanne aan de slag ging met het redigeren van mijn manuscript. Zelden heb ik met zoveel spanning op iets zitten wachten, het zou de eerste keer zijn dat iemand die ik niet kende het complete manuscript zou lezen. Toch moest ik wederom geduld hebben. Omdat ik toch moest wachten, ben ik verder gegaan met de boekpromotie; want hoe tof zou het zijn als ik een zorgorganisatie kon vinden die mijn boek zou willen gebruiken als geschenk voor het personeel? Dus maakte ik een brief met een aantrekkelijk voorstel en schreef verscheidene zorgorganisaties aan.
Gelukkig was Sanne ondertussen al flink opgeschoten met het redigeerwerk. Jeetje… als ik eraan terugdenk … wat een emotionele rollercoaster! De eerste keer feedback van een onbekende, en dan ook nog van iemand die het voor haar werk doet.
Haar reactie 😊:
Wauw, wat een fijn begin van de samenwerking! Aan de hand van haar feedback paste ik mijn manuscript aan. Voor de zoveelste keer werkte ik het hele document door. Leestekens, zinsopbouw, spelling, volgorde van de verhalen, namen, ga zo maar door. Eerlijk waar, ik denk dat ik toen al minimaal dertig keer het gehele manuscript door was geweest, op zoek naar verbeterpunten.
Toch meer boeken
Rond diezelfde tijd kreeg ik een fantastische reactie op mijn brief die ik naar zorgorganisaties had gestuurd. Het bericht was van Gerben, manager van een grote zorgorganisatie:
Je kan je vast wel voorstellen wat dat bericht met me deed. De twijfel of het me ooit zou lukken om uit de kosten te komen door de driehonderd boeken te verkopen verdween gelijk. Zoveel boeken, niet normaal toch! Dat gaf gelijk veel meer mogelijkheden. Vol trots en opwinding belde ik Freddie om te vertellen dat ik toch iets meer dan driehonderd boeken moest hebben. Samen besloten we om de oplage zelfs te verhogen naar vijfduizend exemplaren!
Met zoveel lezers werd het nog belangrijker dat de kwaliteit van het boek echt goed zou zijn. Daarom besloten Sanne en ik om het manuscript ook door iemand anders te laten redigeren, om nog meer fouten eruit te kunnen halen. Dus sloot ook Jacqueline zich bij dit project aan. Helaas kostte ook dat weer extra tijd en moest ik weer het gehele manuscript aanpassen aan de hand van de opmerkingen van Jacqueline. Ondertussen ging Astrid aan de slag met de vormgeving van de cover. Daar ging trouwens een fantastische fotoshoot aan vooraf, bedankt René en Judith!
En toen kwam het magische moment waarop we alle drie vonden dat het goed was, het redigeerwerk was klaar. Dat was het startsein voor Astrid, die vervolgens met de opmaak van het binnenwerk bezig kon. Weer zat ik met spanning te wachten, hoe zou het worden?
Proefdruk
Uiteindelijk, na twee jaar werken aan het boek, ontelbaar veel aanpassingen, honderden e-mailtjes heen en weer naar de mensen die me hebben geholpen … kwam het moment dat … het goed moest zijn. Toch moest er, just in case, een proefdruk gemaakt worden. Om eerlijk te zijn was ik inmiddels zo zat van al dat wachten, dat ik liever had gehad dat de boeken maar gewoon werden gedrukt. Het hele traject had me namelijk al veel te lang geduurd, ik had al zoveel zitten wachten. En daarnaast hadden inmiddels al bijna honderd mensen het boek in de voorverkoop besteld. Omdat het allemaal langer duurde dan gepland, moest ik al die mensen steeds weer laten weten dat het toch nog wat langer zou gaan duren. Gelukkig wist Freddie me ervan te overtuigen om wel een proefdruk te laten maken. Twee week later kwam de envelop van BoekenGilde binnen. Ik weet nog goed dat ik daar, in het zonnetje in de achtertuin, met mijn dochter de envelop openmaakte. Voor het eerst had ik mijn boek in handen, dat voelde zo onwerkelijk!
Veel tijd om ervan te genieten had ik niet, ik moest snel weer aan het werk; hoe eerder ik klaar was met nakijken, hoe eerder de boeken gedrukt en geleverd zouden worden. Voor een laatste keer heb ik alles kritisch doorgelezen. Het was heel bijzonder om dat niet op een scherm, maar uit een echt boek te kunnen doen. Dankbaar voor de overtuigingskracht van Freddie, stuurde ik toch nog een hele lijst met aanpassingen naar Astrid. En nadat al die punten aangepast en gecheckt waren … kon ik eindelijk onderstaande bericht sturen;
Poeh, al met al een heel verhaal. Ik moet ook eerlijk zeggen dat het wel een heel gedoe is, de totstandkoming van een boek. Echter, het was nu eindelijk zover; alle keuzes waren gemaakt, alle aanpassingen waren gedaan. Nu het drukbestand definitief was, viel er een grote last van mijn schouders. Ik hoefde niet meer op zoek te gaan naar verbeterpunten, nier meer na te denken over de inhoud van het boek. Het was toch al naar de drukker, aanpassen kon niet meer.
Wachten op de boeken
Het was inmiddels 15 juni. Pff, toen ik in april de samenwerking met BoekenGilde aanging, hoopte ik dat het boek op 12 mei uit zou komen, op de Dag van de Zorg. Dat bleek een onmogelijke deadline te zijn. Ja, sorry voor iedereen die ik heb laten wachten … plannen is niet mijn sterkste kant. Toch had ik nu eindelijk een datum: op 2 juli zouden de boeken worden afgeleverd! 2750 boeken bij Treant, 2250 boeken bij mij thuis. Nog een laatste keer geduld, Berend!
Nu we toch weer moeten wachten; weet je wat voor mij ook heel waardevol en bijzonder was in dit proces? Het contact met betrokkenen. De privacy van de mensen over wie ik schreef, was voor mij erg belangrijk. Ik heb dan ook heel veel contact gehad met de mensen die voorkwamen in mijn verhalen of met diens familie/nabestaanden. Een best groot deel van de mensen was inmiddels al overleden, dat vond ik erg heftig! Het werken aan de verhalen was een mooie manier om al die bijzondere momenten die ik had beleefd te kunnen koesteren, om herinneringen op te kunnen halen. Dat gold niet alleen voor mij, maar ook voor de mensen of diens nabestaanden zelf. Ook voor hen was het een bijzondere tijd, met veel emoties en herinneringen. Het was zo fijn om te weten dat al die mensen achter het boek stonden, zelfs dankbaar waren dat deze verhalen werden verteld. Mooi hè?
En toen was het moment daar; 2 juli 2021. Alles lag klaar; enveloppen, adresstickers, facturen, brieven. Het enige wat we nog nodig hadden, waren de boeken. Wat was het een feest toen de vrachtwagen de straat in kwam rijden, fantastisch! Mijn boek was eindelijk een feit: Broeder Berend – Verhalen van een leerling in de ouderenzorg.
Wil je weten hoe ik de week van de boeklancering heb beleefd? Lees dan de blog die ik daarover heb geschreven: boeklancering
