26 augustus 2019 – Wat zeg je tegen iemand die op sterven ligt? Mijn zorgvragers zijn veelal mensen op leeftijd, die al een heel leven achter zich hebben. Een overlijden blijft iets heel verdrietigs. Een leven dat stopt, familie en vrienden die rouwen, herinneringen die worden opgehaald. Ik heb nu meerdere keren aan het bed gezeten van iemand die op sterven lag. De dood zorgde ervoor dat diegene verder lijden bespaard is gebleven. De nabestaanden hadden er vrede mee, het was goed zo.

Maar wat doe je op zo’n moment … wanneer iemand er nog is en je weet dat de dood nadert? Best lastig, hè? Vaak is de familie gelukkig aanwezig en hoeft diegene niet alleen te sterven. Ik vond het in alle gevallen heel bijzonder om mee te maken, om er onderdeel van te zijn. Vooral om diegene te verzorgen voelt als een grote eer. De gedachte dat diegene een mooie leeftijd heeft bereikt en een goed leven heeft gehad, maakt het voor mij wat makkelijker om hiermee om te gaan.

Zo anders is dat bij mensen die jonger zijn. Bijvoorbeeld mijn tante Ans, die al heel lang vecht tegen de ziekte kanker. Ze woont bij me in de buurt. Wat voor problemen ik ook heb, ik kan altijd bij haar terecht. Dit vind ik zo fijn, vooral omdat mijn ouders zestig kilometer verderop wonen.

Helaas is ze al heel lang ziek, vijftien jaar geleden had ze voor het eerst kanker. Na een zwaar gevecht was ze daarvan schoon verklaard. De schok was dan ook groot toen ze ontdekten dat het terug was. Dit keer was het ook nog veel erger, de prognose was erg slecht. Toch ging ze niet bij de pakken neerzitten en bleef ze knokken. Ondanks alle tegenslagen was ze altijd positief. Haar motto was:

Vandaag is vandaag
Morgen komt nog
Gisteren is geweest

Inmiddels zijn we zes jaar verder. We zijn met z’n allen zo dankbaar dat ze zelfs nog bij de geboorte van haar kleinkinderen aanwezig is geweest. Toch lijkt ze nu echt het gevecht te gaan verliezen. Mijn moeder heeft vanmorgen gebeld dat tante Ans sinds vandaag gestopt is met haar medicatie, ze kan niet meer. Binnenkort zal ze overlijden.

Terug naar mijn vraag aan het begin … Wat zeg je tegen iemand die op sterven ligt? De laatste weken voelde ik dat ik graag nog een keer bij haar langs wilde gaan, maar het lukte me niet. De drempel was te hoog. Wat moest ik zeggen? Ik wist het opeens niet meer.

Het voelt zó oneerlijk! Ze is nog maar 61! Mijn oom en tante zijn voor mij echt het voorbeeld van een perfect huwelijk. Ik kwam ze vaak samen tegen in het winkelcentrum. Hand in hand gingen ze door het leven, zo mooi om te zien hoe liefdevol ze voor elkaar waren. Wat moet hij zonder haar? En hun drie kinderen en diens partners, wat moeten zij zonder hun (schoon)moeder? Vijf kleinkinderen, waar ze zo verschrikkelijk veel van houdt en die zo gek zijn met hun oma.

Inmiddels is het te laat om langs te gaan, ze is te ziek om nog bezoek te ontvangen. Voor mij op tafel ligt een kaartje. Ik wil proberen mijn bewondering voor haar op te schrijven, maar het lukt me niet. Twee dagen ligt het kaartje op tafel, toch kan ik de woorden niet vinden. Dan belt mijn moeder, mijn tante is vannacht overleden. En opeens heb ik de woorden gevonden:

Lieve Ans, je was een mooi mens! En een echt voorbeeld voor me; altijd positief, liefdevol en een enorme doorzetter. Bedankt dat je altijd voor me klaarstond. Bedankt voor wie je was! Ik ga je missen … Wij gaan je missen! We houden van je!

—

Bovenstaand verhaal komt uit mijn boek; Broeder Berend – Verhalen van een leerling in de ouderenzorg. Vandaag is het precies twee jaar geleden dat mijn tante is overleden aan de gevolgen van kanker, vandaar dat ik het verhaal graag met jullie wilde delen. Het gemis blijft … evenals de vele fijne herinneringen aan haar. Voor altijd in ons hart!